Het COC is de oudste nog bestaande belangenvereniging voor homoseksuelen, lesbiennes, biseksuelen en transgenders. COC Nederland werd in 1946 opgericht in Amsterdam. Sinds juli 2000 is de functie van het landelijke COC veranderd naar een overkoepelend orgaan, federatie Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit COC, dat wordt gevormd door de verschillende zelfstandige COC’s in Nederland.

De vereniging COC Zeeland in de huidige vorm bestaat sinds 2002 en is de grootste homo-organisatie in Zeeland. De regio van COC Zeeland wordt gevormd door de Zeeuwse eilanden Walcheren, Noord-Beveland, Tholen, Zuid-Beveland, Zeeuws-Vlaanderen en Schouwen-Duiveland.

Als we terug kijken in de geschiedenis dan zien we dat er voor de tweede oorlog een tijdschrift bestond “Levensrecht” genaamd. Dit tijdschrift had als doel om homoseksualiteit een positieve kant te geven door homo’s en lesbo’s zichzelf te laten presenteren als eerzame en degelijke burgers. Daarnaast organiseerde het tijdschrift ook bijeenkomsten. Deze bijeenkomsten hadden voornamelijk een cultureel thema. De reden hiervan was dat veel “homofielen” zichzelf onder de grote invloed van de wereld om zich heen als minderwaardig zagen. De culturele bijeenkomsten dienden puur voor persoonlijke verheffing.

In 1946 is het COC ontstaan onder de toenmalige naam Shakespere Club. Door deze naam stelling kon er geen link gelegd worden met homoseksualiteit wat in die tijd een groot taboe was. In 1949 is de naam gewijzigd naar Cultuur- en Ontspanningscentrum. De afkorting hiervan (COC) wordt tot op heden nog steeds gebruikt.

In de jaren ‘50 en ‘60 treed het COC voornamelijk naar buiten als een strijdvaardige organisatie. De vereniging krijgt meer afdelingen, met name in de grote steden. In 1964 krijgt het een nieuwe naam: de Nederlandse Vereniging van Homofielen C.O.C. De organisatie zocht meer en meer de publiciteit en kaartte homoseksualiteit aan als een maatschappelijke zaak. Het was het tijdperk van de emancipatie: homo’s volgden de voetsporen van onder meer de feministen in de strijd om gelijke rechten.

1971 was het belangrijk jaar voor de vereniging. De vereniging kreeg koninklijke goedkeuring en het beruchte artikel 248bis, dat homoseksueel contact tussen een volwassene en een minderjarige (toen nog iedereen onder de 21!) verbood, werd ongedaan gemaakt. Die successen resulteerden in een gedurfdere koers, die weerspiegeld werd in, wederom, een naamswijziging. De Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit COC wilde zich ook sterk maken voor dat wat homo’s en lesbo’s eigen maakt, niet enkel voor wat hen doet opgaan in de massa.

Medio jaren 1990 kwam de N.V.I.H. COC onder de noemer belangen en verlangen tot de combinatie tussen haar ideële doelstellingen van weleer met een nieuwe, meer dienstverlenende aanpak. Het idee van de ‘homo-anwb’ werd geboren: het COC heeft nog steeds een taak op het ideële vlak, maar mag er ook zijn voor ontspanning en vermaak.

In Zeeland gaat de geschiedenis terug tot 1969 met het ontstaan van De Werkgroep Homofilie Walcheren. In de jaren tachtig is er een poging gedaan om een Zeeuwse afdeling van het COC op te richten maar deze is half jaren tachtig opgeheven. Doordat de W.H.W. Zich heeft aangesloten bij het COC heeft de zeeuwse afdeling een doorstart kunnen maken. In eerste instantie was de regio van de zeeuwse afdeling de volledige provincie maar uiteindelijk werden de onderafdelingen Zeeuws-Vlaanderen en Midden-Zeeland (alles boven de Westerschelde, behalve Tholen) zelfstandig.

De regio Midden-Zeeland kreeg in 1987 een (gedeeld) eigen onderkomen aan de Eigenhaardstraat in Middelburg. In 1996 hebben we een eigen pand gekregen met een café, kantoor en vergaderruimte in het hart van de hoofdstad, naast het postkantoor in de Lange Noordstraat. In 2002 heeft de regio Zeeuws-Vlaanderen zich aangesloten bij COC Midden-Zeeland waardoor de oude situatie van de jaren ‘80 is hersteld. Sinds januari 2010 is de naam van de vereniging hier ook op aangepast naar COC Zeeland.